Java

Zo'n klein uurtje na onze vorige blog hadden we alweer bijna een nieuw blog kunnen schrijven, wat een gebeurtenissen... We gingen die avond met de nachtbus van Bali naar Java. Eddie had ons een comfi rit met airco en luxe stoelen beloofd. We stapten in en het busje was inderdaad erg luxe: stoelen die je horizontaal kon klappen, airco zo koud dat we een vest aanmoesten en we waren de enige in de hele bus. Maar dit duurde niet lang. De chauffeur zette het busje aan de kant stapte uit en liet ons zitten. Even wat eten halen ofzo dachten wij. Maar hij kwam maar niet terug en hij kwam maar niet terug, wij grappen maken wat die allemaal aan het doen kon zijn tot dat er opeens een andere vent instapte en wegreed. Wij gillen en schreeuwen en zeggen dat hij niet onze 'driver' was. Toen stopte hij het busje en pakte onze backpacks uit de auto en verplaatste ze in een ander busje. Wij snapten er natuurlijk niks van, maar hij gebaarde ons dat we over moesten stappen. Onze chauffeur hebben we nooit meer gezien en het busje bleef verloren aan de kant staan. Wij konden alleen maar lachen om dit rare gebeuren, zeker omdat we in een overvol busje werden gepropt met allemaal locals, zonder airco en keiharde muziek. Er zou ook een diner bijzitten, maar die kregen we maar niet tot we om 22:30 opeens ergens stopten en Rendang soep te eten kregen, wij hadden ondertussen al geen trek meer, maar aten het braaf op. Na 10uur in een zwetend busje, 7 bijna aanrijdingen, een gillende vrouw voor ons en een slapende local op ons schouder kwamen we aan in Probolingo. Het was ondertussedn 4uur 's nachts en werden een kantoortje ingeduwd om daar snel een tour te boeken voor de Bromo en de zonsopgang. De volgende bus zou pas om 9uur komen, dus we konden het maar beter doen. Wij vonden dat niet zo'n goed idee dus besloten een hotel te zoeken om een paar uurtjes te slapen zodat we de volgende ochtend verder konden reizen naar Comorro Lawan (dorpje vlakbij de Bromo). Voor 4euro geslapen en weer steady ontbeten met noodles (om 8uur). Met een busje vol backpacks en personen door de bergen richting de Bromo. Boven aan de berg was het ijskoud en we moesten dan ook helemaal ingepakt slapen. De volgende ochtend (of eigenlijk die nacht) zouden we om 4uur vertrekken naar een uitkijkpunt en de Bromo. Wij hadden het waarschijnlijk weer verkeerd begrepen of iets gemist want om 03:20 werd er op onze deur gebonkt dat we over 5 minuten weggingen, oeps. Iedereen zat al in de jeep op ons te wachten (we waren daar met een Duits stel, een Engelse en een Chinees). Wij mochten met z'n 2e voorin de jeep, naast de chauffeur op een 1 persoonsstoeltje zitten, erg comfi met een versnellingsbook tussen/in je been. Na en half uurtje kwamen we aan bij het uitzichtpunt, waar we gekeken hebben naar de zonsopgang: ontzettend mooi en indrukwekkend. Daarna door naar de Bromo, die eigenlijk qua beklimming niet zoveel voorstelde, maar super vet en mooi om te zien. Even op het randje van de vulkaan gechilld en rond 08:15 waren we alweer terug bij het hostel en hadden we er al een hele dag opzitten.

Na de Bromo zijn we weer terug naar Probolingo gegaan om vanaf daar naar Solo te gaan, dachten we... Toen we daar aankwamen reed de eerstvolgende trein pas uren later dus besloten we maar een stopje te maken in Surabaya. Echt het tegenovergestelde van het lege dorpje boven op de berg. Hele drukke stad met onzettend veels shoppingmalls en grote gebouwen. 1,5 dag de stad verkend: naar een sigaretten fabriek geweest (erg indrukwekkend hoe snel die vrouwen sigaretten rollen en verpakken en alles gaat met de hand!), Nederlandse gebouwen gezocht die we nooit gevonden hebben, Arabic Quarter en Chinatown bezocht en beide avonden naar de bioscoop geweest.

Na Surabaya door naar Solo. Solo was redelijk rustig en erg traditioneel. We zijn daar naar een Gamelan optreden geweest. Hebben een fietstocht gedaan waar we gestopt zijn bij een instrumentenmakerij, dakpanmakerij, bakkertje, batik makerij en verschillende marktjes. Wij waren vooral onder de indruk van de instrumenten en de broodjes: weer werd alles met de hand gedaan en gemaakt. Bij de instrumenten werd er een stuk metaal in het vuur gelegd en vervolgend gingen 4 mannen in een razend tempo om te buurt op het metaal slaan om de vorm erin te krijgen terwijl een andere man het metaal ronddraaide. De mannen waren ongelooflijk gespierd en zweetten zich een ongeluk. Bij het bakkertje werd weer alles met de hand gedaan: vrouwen van 70 zaten daar op de grond broodjes in zakjes te doen terwijl weer een ander de zakjes dichtbrandde met een vlammetje. (zie foto's voor de ruimte waarin ze dat deden) 's Avonds nog naar een toneelstuk geweest. Erg leuk om te zien met die mooie kostuums, maar erg moeilijk op te volgen als je geen Bahasa spreekt.

Vanuit Solo zijn we doorgegaan naar Yogjakarta. Daar aangekomen bleken alle hostels vol te zitten ivm een nationale feestdag waarbij de dag erna niemand in Bali de straat op mag en er volledige rust op het eiland moet heersen. Veel Balinezen vluchten dan voor een weekend naar Java en dus ook helemaal naar Yogja (verbaasde ons omdat dat super ver reizen is). Gelukkig was er 1 hostel dat nog een plekje vrij had. Super leuk hostel met mooie kamers. We wilden eerst gelijk even de stad verkennen, alleen er was zo'n unitbui dat we maar even in het hostel gechild hebben tot het weer droog was. 's Avonds gelijk in een feest beland met allemaal optredens en cabaret in de stad. Volgende dag naar het Keraton (Paleis van de Sultan) en het Waterpaleis (nog uit de Nederlandse tijd) geweest. Die avond wilden we naar een voorstelling van wayang kulit (van die poppen gemaakt van buffelleer). Na heel lang zoeken hadden we het eindelijk gevonden, maar was het blijkbaar twee dagen niet door die Hindoestaanse feestdag. De volgende dag zelf met de lokale bus naar Prambanan gegaan om de tempels daar te bezoeken. Toen we aankwamen, was de bus gelijk daar en moest je er inspringen, want de bus rijdt gewoon rustig door bij de halte. Na ongeveer een uurtje met de bus kwamen we aan. We waren boos omdat we onze studentenkaart vergeten waren en daardoor de volle bak moesten betalen, wat relatief erg veel was. Uiteindelijk toch maar betaald en een les geleerd voor de volgende keren. Al gelijk kwamen er twee studentes naar ons toe die 'tourguides in opleiding' waren, en die ons graag gratis een rondleiding wilden geven. Wij vonden het wel best, en uiteindelijk was het heel leuk want hierdoor heb je wel wat meer door wat je precies allemaal zit en welke verhalen erachter zitten (en dat zijn er nogal wat..) Een tempel konden we niet in omdat hij nog onder de as zat van een mini-uitbarsting van de Merapi vulkaan 3 dagen daarvoor. Onze gidsen vonden dat niet erg want die gaan daar toch al nooit in, omdat ze geloven dat als ze die tempel betreden en ze nog geen man hadden, ze nooit zouden trouwens (ok, dan niet). Wederom zelf ook weer een attractie en op duizend foto's geweest. We hebben nu wel deels ontdekt waarom, namelijk: onze puntneus vinden ze mooi, onze lengte en onze blanke huid geeft geluk, denken zij. Die dag erna weer de hele dag op stap geweest. Om 7 uur zouden we vertrekken maar aangezien het ontbijt pas vanaf 7 uur was en we dit wel graag wilden, gingen we uiteindelijk iets later weg, wat onze 'driver' erg veel stress opleverde.. Dat snapten wij niet aangezien het maar een kwartier later was. Nog een beetje getukt eerst omdat we drie uur moesten rijden om bij Dieng Plateau te komen. We stopten op 4 punten, die allemaal heel verschillend waren maar heel mooi! Eerst een punt met heel breed uitzicht over de bergen en plantages die aangelegd waren tegen de bergen. Dit was op bijna 1800 meter. De tweede stop was een gekleurd meer, erg bijzonder. Allerlei verschillende kleuren blauw in een meer, met een jungle eromheen. Het leek net een soort sprookje. Helaas had de driver ondertussen nog steeds stress dus hadden we niet al te veel tijd om hier rond te lopen. De derde stop was een krater. We snapten niet precies hoe het in elkaar zat, maar het was heel gaaf. Een soort kokend water in een gat midden in de bergen, waar ook die zwavelstank uitkwam. De natuur eromheen was heel vet en hier hebben we wel even rond kunnen kijken. Het laatste punt in de Dieng Plateau waren tempels midden in de natuur. De tempels zelf waren niet heel indrukwekkend maar met die natuur erbij wel. Na deze laatste stop doorgereden naar Borobodur, wat heel toeristisch zou moeten zijn. Bij ons was het heel rustig, waarschijnlijk door de enorme regenbui (waar wij 2 uur doorheen hebben gelopen). Maar dit mocht de pret niet drukken want het was erg mooi! Eigenlijk zouden we de zonsondergang gaan bekijken, maar dat zat er niet echt in met deze regen. Daarbij waren we tot onze onderbroek nat geregend en vonden we het eigenlijk toch een beetje koud. Toen weer terug gereden en even snel wat gegeten. De wayang kulit voorstelling was inmiddels weer open, dus daar s avonds heen gegaan. Erg leuk om te zien hoe een man in zijn eentje al die poppen bestuurt en alle stemmen doet. Je kon er omheen lopen en zo zien hoe alles gedaan wordt. Ook weer een hele gamelanband erbij, die soms tussendoor even tukten. Wederom was het veel Indonesisch gepraat wat we niet begrepen dus zijn iets eerder weggegaan omdat we toch ook best moe waren van de hele dag.

De volgende dag gingen we verder naar Pangandaran. De goedkope economykaartjes zijn vaak snel uitverkocht dus ging Tess om 6 uur s ochtends in haar pyjama naar het station (3 minuten lopen) om de kaartjes alvast te kopen. De trein ging pas om half 2 dus daarna weer in bed gedoken en rustig spullen gepakt en ontbeten. De comfort in economy is eigenlijk hetzelfde als in business. Dus weer opgepropt in een zespersoonszitje onze tijd uitgezeten. Na 4,5 uur waren we in Banjar, daar moesten we nog met een bus 1,5 uur naar Pangandaran. We hadden een hostel uit de Lonely Planet gezien, maar die was al vol. Het hostel ernaast had wel nog plek. Daar een nachtje in een kingsizebed geslapen en de dag erna alsnog naar het hostel uit de Lonely Planet gegaan, waar het inderdaad erg leuk was! Na onze spullen gedumpt te hebben, onze bikini aangetrokken en het strand opgezocht. Je had bruine stranden waar vooral de surfers waren, en een 'white sand beach' dat in een national parc lag. We dachten dat wel even te kunnen lopen, maar moesten uiteindelijk met een boot naar het strand gebracht worden. De ingang van het nationale park was gesloten door de aardbeving en tsunami in Chili. Voor de zekerheid waren hier ook wat dingen gesloten, omdat het hierheen zou kunnen komen (gelukkig niet!). Bij eb kan je gewoon lopen naar het strand, maar bij ons was het vloed dus moesten we met de boot (terug wel gelopen). Echt relaxen op dit strand kwam er niet van, want er liepen allemaal apen los die alles zagen als voedsel. We moesten dus onze spullen de hele tijd in de gaten houden. Gelukkig waren de apen bang voor de locals en hebben zij dus vooral op onze spullen gelet. Local Irwan liet ons wat dingen zien in het park. We gingen naar een heuveltje waar je mooi over de zee kon kijken, om hier te komen moesten we alleen eerst wat apen passeren. Een aap had gevochten en een super ranzige wond op zijn lijf. Door zijn gevecht was hij nog opgefokt en viel ons aan. Hij zag onze tas aan voor voedsel en sprong mega hoog om de tas te vangen. We gingen heel hard gillen en Nina hield het tasje hoog in de lucht. Uiteindelijk joeg Irwan de aap weg en was onze hartslag verdriedubbeld. 's Avonds in een bar aan het strand gegeten en gepoold. Met Irwan en een vriend afgesproken dat we de volgende dag een tour zouden gaan maken naar Green Valley. Achterop de scooter reden we eerst naar een kroepoekfabriekje. Duizenden soorten en maten kroepoek lagen daar te drogen in de zon. Daarna gekeken bij het proces van 'palm sugar'. De mensen klimmen elke ochtend en middag in een boom van 20 meter om de nectar te vangen en daar vervolgens palm sugar van te maken. Daarna door de rijstvelden door naar Green Valley, wat echt bizar mooi was! Eerst zwommen we in een grot tussen de stalagtieten en stalagmieten. Van een watervalletje afgesprongen en achter de waterval geweest. Daarna moesten we een zwemvest aan en gingen we de rivier een kilometer afzwemmen. Nog nooit zulk helder water gezien. In een rivier in de jungle zwemmen, terwijl de apen boven je hoofd van de ene op de andere tak springen. 's Avonds weer aan het strand gegeten en gepoold met een livebandje op de achtergrond. Gister hebben we eigenlijk niet veel gedaan. Heel de dag op het strand gelegen en gechild. Elke zaterdag is er een strandfeestje, waar we zijn geweest. Vanochtend uitgeslapen en onze laatste pancake met chocola gegeten. Vanavond gaan we om 7 uur met de nachtbus naar Jakarta. Daar blijven we 2 dagen ongeveer, want woensdag vliegen we naar het noorden van Sumatra. Nog maar 2,5 week Indonesie..