Sumatra

Oepsie. Alweer veels te lang ons blog niet meer bijgewerkt. Helaas voor ons, want nu moeten we heel veel typen.

Oke. Waar waren we gebleven. Na Pangandaran zouden we richting Jakarta vertrekken. Voordat we de bus ingingen zijn we op de viestste WC geweest die we ooit hebben gezien waar we ook nog eens verplicht onze schoenen uit moesten doen. Tess deed alsof ze het niet begreep, Nina deed het natuurlijk weer braaf (dom). De 11 uur durende busreis duurde nog even wat langer door een lekke band aan de zijkant van de snelweg en de random eet stops midden in de nacht die wij elke keer vrolijk overslaan. In de 2 dagen Jakarta hebben we wat dingen bezocht. Vooral een hele grote, vieze (mega ratten), drukke stad. Weer een dag in een mall doorgebracht (chille airco en bioscoop). Wat gevaren en 120 bussen genomen. 

Na 2 dagen was het tijd om Java te verlaten. We hadden een aantal dagen ervoor toch maar een binnenlandse vlucht geboekt om reistijd te besparen. We vlogen van Jakarta naar Medan (Noord Sumatra). Bij het vliegveld gingen we eerst met een super de luxe touringcar richting Binjai.Halverwege werden we er natuurlijk weer eens uitgegooid en in een mini busje geplant. Tess haar backpack werd gewoon even op het dak van het busje geknald en met 1 mini touwtje vastgebonden. Het busje werd steeds voller en voller en op den duur zaten we met 17 personen in een 12 persoons busje. Allemaal heel normaal hier. Net als in het pikdonker ineens tegen de chauffeur zeggen dat je eruit moet, wat die mensen daar gaan doen, geen idee.. Met een Indo op schoot kwamen we 3uur later aan in Bukit Lawang (de jungle). Weer werden we ergens midden op straat gedropt, middle of nowhere,  waar opeens een local verscheen. Hij nam ons mee een huisje in (we dachten het huis van zijn ouders, maar later bleken het gewoon random mensen te zijn, o hallo). Hij bracht ons naar een heel goedkoop hostel waar ook een chill restaurantje bij zat. Diezelfde local, Ilyas, zei dat die de volgende ochtend langs zou komen om ons een tour aan te smeren. Voordat wij ons ogen uberhaupt open hadden stond hij alweer voor ons neus. We boekten een jungletrek bij hem met als voorwaarde dat hij ons mee zou nemen naar de bat cave. Oke, deal. Met Ilyas en Johnny naar de cave geweest, best een pittige klim met allemaal smalle doorgangen waar we doorheen moesten klauteren. Veel vleermuizen, een gescheurde broek en veel zweet, maar wel heel mooi. Daarna doorgelopen naar een rivier waar we even konden afkoelen (hadden we wel nodig). Eind van de middag ging Nina bij Ilyas achter op de scooter geld pinnen aangezien de dichtsbijzijnde 9km verderop lag. Op de terugweg regende het zo hard dat Ilyas een auto voor haar regelde waar ze 2 Nederlandse meisjes ontmoette die net aankwamen, vertelde over de tour die wij bij Ilyas geboekt hadden en namen afscheid.

De volgende ochtend kwamen de 2 meisjes (Anita en Djamilla) aanlopen, ze gingen met ons mee op jungle trek, gezel! Om half 9 betraden we de jungle. Er stond ons een 7uur lange tocht te wachten waarin we ongeveer 12 km zouden afleggen. Het eindpunt was het kamp waar we zouden overnachten #livingthewildlife. De tocht was erg zweetvol, maar ontzettend mooi. Al snel zagen we de eerste Oerang Oetangs, die nog indrukwekkender waren dan verwacht. Op 1,5 meter afstand slingerden de apen door de bomen, terwijl wij selfies met ze probeerden te maken. Van tevoren werden we gewaarschuwd voor Mina. Een agressieve vrouwelijke Oerang Oetang die het niet zo op mensen heeft. Het kon natuurlijk niet anders dan dat Tess en Nina haar tegen gingen komen. En ja hoor! In eerste instantie vonden we het wel fun en gingen we fotos maken, maar toen de gidsen zichtbaar in paniek waren besloten we toch maar weg te rennen. Terwijl de gidsen Mina afleidden moesten wij ons zonder geluid te maken verstoppen in het oerwoud. Daarna legden we een vluchtroute af van een uur (ze volgde ons nogal lang) naar een rivier waar Ilyas lunch voor ons bereidde. Aangezien er geen bruggen waren moesten we elke keer per 2 de rivier oversteken in een tube. In een super sterke stroming trokken de mannen ons naar de overkant, terwijl wij onze tassen boven ons hoofd probeerden droog te houden. We kregen ook nog even gezelschap van een unitvaraan die onder de tube doorzwom. Drijfnat en toch wel uitgeput kwamen we uiteindelijk aan in het kamp, waar we rustig moesten blijven tussen de apen en varanen. De apen hadden al het voedsel uit het keukentje naast ons meegenomen de boom in en opgepeuzeld. Zie de fotos voor de sfeerimpressie van het kamp #meerdanbacktobasic. In het kamp kookte Alan een heerlijke rijsttafel voor 12 man (we snappen nog steeds niet hoe je dat kan doen op 1 pitje en 1 pan). s Avonds spelletjes gedaan en bij het kampvuur gezeten. Ontzettend leuke avond. Slapen was iets minder comfi met je rug op de stenen en het plassen in de nacht met koplamp was ook wel een bijzondere ervaring. De volgende ochtend vertrokken we richting een waterval waar we hebben gezwommen en gechilld. Op de terugweg naar het kamp moesten we weer in een tube naar de overkant. Het moest natuurlijk een keer misgaan met 2 motorisch gestoorden in 1 tube, dus Nina belandde weer eens in de stroming. De mannen die het al zwaar genoeg hadden keken niet echt blij, maar redden haar wel. Vanaf het kamp zijn we terug gaan raften naar het dorpje. Hilarisch, maar wel heftig met om de 10 seconden een uitstekende steen in je rug of bil. s Avonds afgesproken bij Johnnys hostel waar we met allemaal locals liedjes hebben gezongen en daarna doorgegaan zijn naar de zaterdagavond party van Bukit Lawang. Alleen de mannen gaan hier blijkbaar uit, nogal groot contrast met de Leidsche Augiepilsbar (we waren de enige 4 meisjes). Ritme houden tijdens dansen doen ze hier niet aan. Gewoon een favodansmove uitkiezen en deze op elk liedje toepassen (lees: haren los en zo hoog mogelijk springen). De volgende dag hadden we besloten om uit te slapen, maar helaas renden er om 0615 een stuk of 20 apen over het dak die nogal veel lawaai maakten, welcome to the jungle. Met Anita en Djamilla afgesproken om naar de ship cave te gaan. Johnny, Ilyas en nog 3 andere locals vonden het wel gezel om mee te gaan. Ze zouden een BBQ voor ons bereiden, maar dan moesten we wel mee naar de markt om boodschappen te doen. Nina ging met Johnny naar de lokale markt (lees: allemaal andere huisjes en tentjes verspreid door het dorp). Ze was getuige van een kippen en visslachting. Na een heftige wandeltocht door de jungle toch maar besloten de ship cave over te slaan aangezien we allemaal vielen en we toch eigenlijk geen zin hadden. Dus gingen we terug naar de rivier waar de mannen al bezig waren met de BBQ. Terwijl zij het eten aan het klaar maken waren, dobberden wij lekker in het heldere water van de rivier. De BBQ was heerlijk en kon niet echt verser. Nina werd benoemd tot queen van de jungle en kreeg een jungle outfit van bladeren (rokje en hoed). Eind van de middag weer terug gelopen en met Ilyas afgesproken dat hij ons de volgende dag via Berestagi naar Lake Toba zou brengen.

Samen met Anita en Djamilla besloten we verder te reizen naar Lake Toba. Na wat dingen te hebben gespot in Berastagi (hot springs, bergen, Thaise tempel, waterval) kwamen we s avonds aan in de haven, waar we met de boot richting Samosir Eiland gingen (dit is het eiland in het midden van Lake Toba). In de haven werden we door Ilyas overgedragen aan mr. Ben die ons overhaalden om bij Samosir Cottages te slapen. Het was een mooie, chille plek (ze hadden ons alleen niet verteld dat er naast ons elke dag vanaf 0700 geklust werd, en bedankt..). In Lake Toba hebben we genoeg tijd genomen om bij te komen van de jungle. Een dag hebben we een scooter gehuurd en hebben we een rondje om het eiland gemaakt. s Avonds waren we de lul, toen we werden uitgekozen om mee te doen aan de traditionele Batak dans (we waren bijna soepel..). Na 4 nachten Lake Toba scheidden de wegen van Anita & Djamilla en ons (voor even). Voor ons stond een 16 uur lang durende busreis richting Bukittingi op het programma. Deze busreis was zeer bijzonder te noemen. 

Ten eerste nam de bus het Leids kwartiertje erg ruim (vijf kwartiertjes). Het was al gelijk drama, want de bus was te klein dus de locals gingen in het gangpad zitten. Al snel was onze eerste vreetstop (die sloegen we wederom over en Nina bleef in de bus om te slapen, Tess ging wel even eruit). Toen Nien muziek luisterde op haar telefoon lag die op de stoel onder haar benen. Toen iedereen weer terugkwam in de bus om verder te rijden, was de telefoon ineens spoorloos. We zochten overal maar zagen hem niet. Tess belde met haar telefoon die van Nien, en twee rijen achter ons hoorden we de telefoon af gaan: in iemands broekzak!! De onprofessionele dief wist niet hoe een iphone werkte en had hem met geluid aan gestolen en niet bedacht dat hij dit beter uit had kunnen zetten. Vervolgens deed hij of hij de telefoon op de grond lag (hij haalde hem gewoon uit zijn broekzak). Telefoon weer terug, en de overige 15 uur toch maar de money belt omgedaan en het werd zo mogelijk nog verschrikkelijker. De mensen in het gangpad barften de hele weg door en de hele bus lag bezaaid met kots. De vrouw in het gangpad naast ons had gelukkig wel een zakje, maar hield deze vervolgens de hele tijd tegen onze benen aan. Ze begreep niet dat wij dit niet zo plezierig vonden (barfen is hier blijkbaar heel normaal. Even een burpje en weer verder..) Eerder dan verwacht (0830) kwamen we aan in Bukittingi waar we wederom een gevangeniskamer scoorden. 

In Bukittingi besloten we de eerste dag zelf op pad te gaan. Vanuit het niets kwamen we ineens bij een hele grote canyon. Blijkbaar was er een schoolreisje gaande en waren wij binnen de kortste keer het evenement van de schoolreis. 120 fotos later dook de schooljuf bij ons op schoot voor een foto. Daarbij werden we belaagd door een zoen (zal wel weer iets met geluk te maken hebben..). Tess kreeg ook nog even een baby op schoot geworpen en dit werd ook gefilmd. Het kind vasthouden ging alleen even niet zo soepel, kind belandde bijna op de grond, dus gaf het maar snel terug. Door de Japanse loopgraven gelopen en s avonds naar een traditionele dansvoorstelling geweest, waar we wederom de pineut waren (of nou ja, Tess twee keer.. Leuk die interactieve dansvoorstellingen. Deze filmpjes zijn alleen terug te vinden in onze privecollectie). Bij het hostel een tour geboekt voor de volgende dag. Bij Putra en Parman achterop de scooter richting Harau Valley. Eerst gestopt om de grootste bloem van de wereld te begluren (Rafflesiabloem). We dachten dat we na de jungle dit tochtje wel aankonden, maar we gingen allebei onderuit in de modder. De bloem was overigens wel indrukwekkend.. Daarna nog poepkoffie gedronken (Luwak koffie van de civet kat), en met de overgebleven poepkoffieresten een armscrub gekregen. Daarna moesten we nog een kilometer of 40 afleggen om bij de Harau Valley te komen. Hier was het heel druk dus besloten onze gidsen ons mee te nemen naar een waterval zonder drukte, weer een trek door de bush bush. Gedoucht onder een 50 meter hoge waterval en op de terugweg flying dogs gezien. De volgende dag gingen we weer op excursie, via Lake Maninjau naar Pagang Island. In een tent geslapen op dit onbewoonde eiland (nooit gedacht dat we deze reis uberhaupt een tent zouden gaan opzetten, en dan ook nog eens om 2200 s avonds). Aangezien we in het donker aan waren gekomen, zagen we pas de volgende dag hoe mooi het eiland eigenlijk was. Super helder water aan beide kanten van het smalle strand, palmbomen, een hangmat, en wij. Om 0615 werden we al onze tent uitgebrand, dus we hebben optimaal kunnen genieten van onze dag daar en hebben onder andere gezond, gelegen, gegeten en gesnorkeld. Deze superfijne en laatste dag Indonesie werd helaas met minder leuk nieuws afgesloten. Met gering bereik op dit eiland kregen we te horen dat de opa van Nina was overleden. Vanaf een palmboomje (die had blijkbaar wel bereik) konden we contact opzoeken met de verzekeringsmaatschappij die gelijk actie ondernam en twee tickets boekten richting Nederland. 

Deze 7 geweldige weken Indonesie werden op deze manier een beetje abrupt ten einde gebracht. We moesten ons ineens klaarmaken voor 4 dagen Nederland..